Mijn weg naar het ondernemerschap

Ruim negen jaar geleden begon ik met ondernemen. Voor anderen leek mijn stap misschien geen logische keuze. In mijn weg naar het ondernemerschap heb ik ontzettend veel geleerd over mezelf én ondernemen. Deze keuze die ik die jaren geleden maakte, is en blijft voor mij een van de beste keuzes die ik ooit heb gemaakt. In mijn podcastserie sta ik tijdens iedere aflevering stil bij een onderwerp dat past bij ondernemen met een uitdaging. Aflevering 1, Mijn weg naar het ondernemerschap met een uitdaging, staat volledig in het teken van de uitdagingen die ik in het leven heb (gehad). Zo leer je mij, Rebecca ter Mors, de persoon achter de serie en deze website, goed kennen.

1 september 2003: mijn wereld stond op zijn kop

Deze dag, 1 september 2003, is een dag die ik nooit zal vergeten. Op deze dag werd bij mij kinderkanker gediagnosticeerd. Een hersentumor bij de kleine hersenen en hersenstam. Deze diagnose kwam helaas niet al direct toen de klachten ontstonden. De huisarts wuifde al mijn klachten weg, waarna mijn moeder uiteindelijk heeft ingegrepen en een afspraak maakte bij de kinderarts. Zodra deze arts wat makkelijke testjes deed, bleek dat er iets goed mis was. Ik kon niet eens recht over een lijntje lopen.

Wat volgde was een spoed MRI met een slechte uitslag. Diezelfde avond nog was ik in de ambulance op weg naar Nijmegen, waar ik bijna een maand in het ziekenhuis lag. Twee operaties en een heleboel dagen later mocht ik op 24 september (mijn cancerversary) naar huis.

Start van een nieuw leven

Helaas bleek dat de tumor na drie maanden terug was. Ik kreeg bestralingen en moest helemaal opnieuw beginnen met revalideren. De tumor kromp – gelukkig! – en na 20 jaar zijn er enkel heel lichte streepjes te zien op de scan. Artsen denken dat dit littekenweefsel is, maar 100% zeker weten we dat nooit. Wel gaat het verder qua gezondheid goed met mij. Daar ben ik erg dankbaar voor, want het is zeker anders geweest.

Op de middelbare school was het voor mij een zoektocht naar wie ik was na alle behandelingen. Ik kon dingen niet die ik eerst wel kon. Ik kon niet meer turnen, niet meer goed paardrijden, niet meer naar de circusschool. Ook had (en heb) ik last van chronische vermoeidheid, evenwichtsproblemen, concentratie- en geheugenproblemen, heb ik een tremor in mijn rechterhand en is mijn rechteroog niet meer wat het geweest is. Als ik mezelf vergelijk met mijn klasgenoten, was ik heel anders. Ik besefte me dat het leven ineens afgelopen kon zijn en genoot enorm van kleine dingen en momenten. Tijdens deze schooltijd besloot ik dat ik mijn leven wilde vormgeven zoals voor mij fijn is en richtte ik Stichting Super Youth op om andere zieke kinderen een mooie dag te bieden.

Op naar de Verenigde Staten

Begon mijn weg naar het ondernemerschap op de middelbare school? Ik denk zeker dat er toen al een zaadje was geplant, maar wel na ik mijn eigen grenzen grondig had verkend. Na het ziekenhuis wilde ik laten zien dat ik kon meekomen met de rest. Ik wilde het tegendeel bewijzen van wat artsen en instanties zeiden naar aanleiding van mijn ziekte. Na de havo besloot ik een tussenjaar te nemen. Dit was het eerste moment waarop ik echt even goed kon opladen. Ik besloot naar San Francisco te gaan om uit te zoeken wat ik met mijn leven wilde doen. In deze stad in de zonnige Amerikaanse staat Californië woonde mijn moeders beste vriendin samen met haar zoon en man. Bij dit gezin verbleef ik drie maanden, vierde ik kerst met een grote boom en veel cadeautjes. Ik werd er 18 jaar oud en kreeg een weekend Disneyland cadeau.

Ik kwam erachter wat ik wilde en leerde mezelf echt kennen.

Geen fan van de Wajong-uitkering

Terug in Nederland besloot ik te willen studeren. Ik wilde meer leren over evenementenorganisatie, zodat ik dit kon verwerken in mijn eigen stichting. Mijn moeder kwam met het “geniale” idee om een Wajong-uitkering aan te vragen. Jeetje, wat hebben we hier ruzie over gehad! Ik had het idee dat een uitkering mijn vrijheid zou afpakken, terwijl ik die in Amerika juist zo had gevoeld. Uiteindelijk vroegen we de uitkering wel aan, want ik zou op kamers gaan omdat heen en weer reizen naast een studie geen optie was. Ik ben dankbaar dat ik door de uitkering de kans heb gekregen om te studeren op mijn eigen tempo met een aangepast programma.

Financiële onafhankelijkheid met een beperkte belastbaarheid

Binnen een jaar na mijn studie kwam ik uit de uitkering. Ik kon fulltime ondernemen en werd financieel onafhankelijk. Voor een baas werken en presteren op een kantoor tussen negen uur ’s ochtends en vijf uur ’s middags? Dat is niet voor mij weggelegd door alle late effecten van mijn behandelingen. Ik heb dit wel degelijk geprobeerd, maar merkte al snel dat een eigen bedrijf veel meer paste bij mijn belastbaarheid. Als student netwerkte ik veel, deed ik vrijwilligerswerk en volgde ik een excellentietraject. Zo had ik na mijn studie een enorm netwerk, waar ik op kon terugvallen. Na een paar maanden toch in loondienst te werken, nam ik uiteindelijk de stap: ik werd echt fulltime ondernemer!

Vergis je daar niet in. Voor mij betekent fulltime ondernemen wel parttime werken. Ik werk vaak zo’n 12 tot 16 uur in de week voor opdrachtgevers, soms met wat uitschieters omhoog. Daarnaast heb ik ook mijn eigen projecten lopen, zoals mijn blog en de podcastserie. Ik ben blij dat ik geen werkweken hoef te draaien van minstens 40 uur om goed te kunnen leven.

Succesvol eigen bedrijf: mijn weg naar het ondernemerschap met een uitdaging

Op dit moment heb ik een succesvol eigen bedrijf. Dit is ook de reden waarom ik ben gestart met mijn podcastserie. Ik wil mijn eigen ervaringen delen en in gesprek gaan met andere ondernemers met een uitdaging. Zo kunnen wij van elkaar leren en jij ook! Mijn weg naar het ondernemerschap met een uitdaging was niet altijd makkelijk, maar het belangrijkste is dat ik kan doen wat ik wil en wanneer ik dit wil. Niemand bepaalt hoe ik dat doe en dat is iets wat ik iedereen gun. Ik heb hard gewerkt om te komen waar ik nu sta. Mijn manier van ondernemen heeft niks te maken met heel veel geld verdienen, want dat is niet waar ik gelukkig van word.

Leef én onderneem op je eigen voorwaarden

Het creëren van een leven op je eigen voorwaarden heeft weinig te maken met geld. Wél heeft het te maken met hoe jij in het leven staat, welke prioriteiten je stelt en welke keuzes je maakt. Als jij je eigen pad volgt, kom je vanzelf waar je wezen moet. Ik hoop dat mijn weg naar het ondernemerschap jou kan helpen jouw eigen pad te bewandelen. Ieder mens, met of zonder uitdaging, heeft eigen kwaliteiten en talenten. Ik weet zeker dat het jou ook gaat lukken je doelen te behalen!